Wat betekent het opereren in samenwerkingsverbanden en zorgnetwerken voor de positie van de patiënt en zijn patiëntenrechten? Een relevante vraag, want de relatie patiënt-hulpverlener was sterk op de individuele relatie ingericht bij de eerste wetgeving van de behandelingsovereenkomst. De beroepenwetgeving van de Wet BIG was uit de aard der zaak reeds op de individuele zorgverlener gericht. De werkelijkheid is dus inmiddels die van het zorgnetwerk, van de samenwerking.

Het eerste preadvies van Margriet Crijns, Rozemarijn Hagendoorn en Laurens van Wijck bouwt de vraagstellingen verder uit naar de juridische vormen voor samenwerking, naar de governance ervan en de medezeggenschap erop. Als een juridische structuur zich heeft verdicht, is de vraag hoe deze opereert op de zorgaanbodmarkt. Vragen naar de mededingingsrechtelijke aspecten van exclusieve relaties en vragen rond aanbesteding aan een samenwerkingsverband volgen als logische stap. Dit deel is op zich reeds een vraagstuk van de samenwerking overkoepelende beschouwing en daagt uit tot verdere verkenning.

In het tweede preadvies draait de kijkrichting als het ware om. Gegeven dat de zorg in samenwerking is aangeboden, hoe is het met de aansprakelijkheid in een zorgnetwerk gesteld als er fouten worden gemaakt? Rolinka Wijne analyseert de
aansprakelijkheid voor de zorg verleend in samenwerking.

In het laatste preadvies staan Wouter Koelewijn en Bas van Schelven stil bij de vraag of de zorgcontractering van samenwerkingsverbanden niet door de huidige inrichting van de tariefregulering wordt gehinderd in plaats van gestimuleerd.
Form follows function. Als het goed is, geldt dit tevens voor de wettelijke tarieven met hun dwingende karakter. Het keurslijf van de tarieven kan echter ook in een richting sturen die niet gewenst is.